Przyznaję, że z nieodmiennym zdziwieniem słucham od lat argumentów świadczących o wielkiej winie Jaruzelskiego, Kiszczaka i całej reszty. Dla mnie oskarżanie tych ludzi o działania niezgodne z prawem, świadczy o wybitnym pomieszaniu pojęć.
Oczywistym jest, że system prawny PRL opierał się na kłamstwie. Według oficjalnych założeń, władza szła od ludu, czyli od dołu, natomiast rzeczywistość świadczyła o akurat odwrotnym nadaniu władzy – od góry, czyli z Moskwy. To kłamstwo podważa całość praworządności ówczesnej Polski, tym samym trudno mówić o łamaniu prawa, którego de facto nie było.
Solidarność w 1980 roku wywalczyła od komuchów bardzo duże ustępstwa. Jednak w sumie te ustępstwa, nie naruszały istoty ustrojowej (tej faktycznej) PRL. Dopiero przymiarki Solidarności, do przywrócenia zgodności deklarowanych założeń ustrojowych z faktami, taki precedens tworzyły. System, który jest zagrożony w swojej istocie, broni się zajadle i tak też było w 1981 roku. Solidarność była uśpiona łatwością zwycięstwa z przed roku i poległa na całego. Jednak według mnie, nie należy całej tej sprawy rozpatrywać z punktu widzenia łamania lub zachowania prawa, ale walki o przetrwanie. Ktoś, kto walczy na serio, zwykle nie przestrzega reguł, bo liczy się tylko zwycięstwo.
Bardzo mi brakuje tego typu postaw we współczesnej Polsce - nic tylko hura patriotyczne łkanie i zero pragmatyzmu.
Oczywiście to jest opis pierwszej warstwy zagadnienia. Istnieje bowiem uzasadnione podejrzenie, że cała sprawa Solidarności (wide Bolek), była ukartowana od początku do końca, aby wyselekcjonować, a następnie deportować z kraju 2mln najbardziej aktywnych i świadomych obywateli. Takie oczyszczenie pola, było konieczne, do przeprowadzenia przekrętu stulecia, aby w prawdziwszej od PRL demokracji (mam na myśli czasy po 1989 roku) nie powstały ośrodki polityczne konkurencyjne do wybranych wcześniej i obsadzonych przez swojaków.
